Aktualności - zdrowie, zioła, inspiracje i nowe kursy

Wosk pszczeli to wydzielina gruczołów woskowych, które znajdują się na spodniej części odwłoka pszczół „woszczanek”. Gruczoły woskowe zbudowane są z komórek gruczołowych nabłonka oraz komórek ciała tłuszczowego. Cztery pary gruczołów znajdują się w przednich częściach pierścieni brzusznych czwartego, piątego, szóstego i siódmego segmentu odwłokowego.

Wosk powstaje w komórkach ciała tłuszczowego oraz w kanalikach w trakcie procesów chemicznych. Robotnice, wytwarzając wosk, skupiają się w grupach, przyczepiając się do siebie.

U owadów podnosi się temperatura odwłoków o około 5 stopni C. Po zakończeniu produkcji pszczoły przylatują w miejsce wytwarzania plastra i tam używając szczoteczki ze szczecinkami, przenoszą wydzielinę znajdującą się na lusterku woskowym do otworu gębowego. Za pomocą żuwaczek, formują płatki wosku. Ilość produkowanego wosku zależy od wieku pszczoły.

Wosk pszczeli jest jedynym budulcem wykorzystywanym przy tworzeniu plastrów. Pszczoły wykorzystują plastry do gromadzenia miodu, pierzgi czy wychowywaniu czerwi. Wosk w czystej postaci służy również do naprawiania uszkodzeń i zasklepiania komórek wypełnionych miodem.  Do zasklepiania komórek z czerwiem jest wykorzystywana mieszanina wosku z pyłkiem kwiatowym.

Konsystencja wosku pszczelego jest zwarta i lekko tłusta. Jego struktura jest jednorodna. Pod wpływem temperatury ma zdolność do zmieniania się w plastyczną masę. Nie chłonie wody. Topi się w temperaturze 62-72 stopni C. Jest ciałem stałym i można go rozpuścić w alkoholu, oleju eterycznym oraz w tłuszczach. Ze względu na kolor dzielimy go na wosk biały i wosk żółty. Zapachem przypomina kit pszczeli i miód. Jest zbudowany z tłuszczów i węglowodanów. Zawiera: beta-karoten, flawonoidy, skwalen, witaminę A, kwas masłowy i nasycone kwasy tuszczowe. 

Wosk zawiera: 76,3% węgla, 13,2% wodoru i 7,5% tlenu. Jest mieszaniną kwasów, hydrokwasów, alkoholi jedno i dwuhydroksylowych, estrów, węglowodanów, substancji zapachowych tj.estrykwasu octowego, masłowego i walerianowego oraz barwnika żółtego-chryzyny, która w połączeniu z metalami (glin, żelazo, miedź) daje barwne związki. 
Wosk jest rozpuszczalny w benzynie, trójchloroetylenie, czterochlorku węgla, acetonie chloroformie i benzenie. Nie rozpuszcza się w wodzie i glicerynie. W wosku zidentyfikowano kwas palmitynowy cerotynowy, melisowy, alkohol cerylowy i alkohol mirycylowy.

Wosk pszczeli jest produktem często fałszowanym, za pomocą tłuszczu zwierzęcego, parafiny czy żywicy. Aby stwierdzić czy dany wosk jest produktem „prawdziwym” należy go rozciągnąć, ugnieść, powąchać i zasmakować.  Czysty wosk nie lepi się do zębów i nie ma szczególnego posmaku. Posmak nafty lub terpentyny świadczy o jego sfałszowaniu. Gdy wosk jest zbyt lepki, to znaczy, że sfałszowano przy użyciu żywicy. Ubogacony parafiną lub cerezyną przy pocieraniu będzie robił się błyszczący i gładki. Wosk, który ma dodatek łoju zwierzęcego, podczas topienie wydziela charakterystyczny zapach.

Apiterapia zaliczana jest do medycyny niekonwencjonalnej, jednak poszczególne substancje aktywne z produktów pszczelich, stanowią składniki wielu leków.

Zastosowanie wosku pszczelego:

• W Egipcie stosowano go w celu przyśpieszenia gojenia się ran.
  
  
• Avicenna zalecał stosowanie wosku pszczelego na kaszel, a młodym matkom karmiącym piersią, polecał w celu zwiększenia laktacji.
  
  
• Obecnie do celów leczniczych wykorzystuje się wosk żółty, który powstaje z plastrów dziewiczych, nie zasiedlanych przez czerwie.
  
  
• Stosuje się go w leczeniu chorób skóry, czyraków i reumatyzmu.
  
  
• Żucie wosku pomaga w leczeniu stanów zapalnych błon śluzowych jamy ustnej, nosa i gardła
  
  
• Medycyna ludowa zaleca żucie wosku na miesiąc przed pyleniem drzew w celu zwiększenia odporności i obniżenia kataru siennego.
  
  

• Żucie wosku stymuluje wydzielanie gruczołów ślinowych i wpływa na poprawę pracy żołądka, przyśpieszając metabolizm, pobudzając krążenie krwi oraz wzmacniając dziąsła oraz mięśnie jamy ustnej.

• W schorzeniach reumatycznych należy zmieszać wosk z żywokostem, oliwą i lanoliną i przykładać dwa razy dziennie opatrunek.

• Wosk pszczeli jest bazą wielu produktów kosmetycznych tj. sztyfty do ust, czopki czy produkty do opalania.

• W chorobach skóry (ropne wypryski, skaleczenia) warto zastosować mieszaninę: wosk, propolis i miód. Stosować miejscowo dwa razy dziennie.

• Zewnętrznie wykazuje działanie wygładzające, kojące, nawilżające i bakteriobójcze.Uelastycznia i zmiękcza naskórek.

• Opóźnia proces starzenia się skóry, tym samym poprawia wygląd skóry. Nadaje się do pielęgnacji każdego rodzaju cery. Jest bardzo bogaty w witaminę A (100g wosku zawiera około 1.5 mg witaminy A).

Kurs Apiterapia

Apiterapia to terapia wykorzystująca produkty pochodzące od pszczół. Opiera się na wykorzystaniu naturalnych produktów pszczelich takich jak: miód, pierzga, pyłek kwiatowy, propolis, mleczko pszczele, wosk. Zapraszamy na  KURS APITERAPII.