BLOG | Artykuły o zdrowiu, inspiracje i recenzje

W dzisiejszej części artykułu chciałbym kontynuować temat insulinooporności, ale tym razem skupić się na rozwianiu kolejnych mitów z nią związanych.

Wiele osób nadal ma niewłaściwe przekonania na temat tego zaburzenia metabolicznego, co może prowadzić do błędnych działań w leczeniu i zarządzaniu tym problemem zdrowotnym.

Czy to prawda, że insulinooporność jest odwracalna? 

Tak i nie. Chociaż zmiany stylu życia, takie jak zdrowe odżywianie, regularne ćwiczenia i utrata nadwagi, mogą zwiększać wrażliwość na insulinę i zmniejszać insulinooporność, nie wszystkie przyczyny są odwracalne. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub terapeutą żywieniowym o najlepszych sposobach radzenia sobie z insulinoopornością (oprócz leków) i jak znaleźć jej przyczyny u siebie. Istnieją czynniki genetyczne, które mogą powodować to zaburzenie, ale pamiętaj, że zmiana stylu życia i zbilansowane odżywianie zawsze mogą pomóc, bez względu na zdiagnozowaną chorobę czy zaburzenie metaboliczne.

Insulinooporność a insulinowrażliwość 

• Insulinooporność to stan zmniejszonego działania insuliny na tkanki docelowe, pomimo prawidłowego lub podwyższonego stężenia insuliny w surowicy krwi (stan patologiczny). 
• Insulinowrażliwość to wrażliwość na insulinę - reakcja organizmu na insulinę (stan fizjologiczny).

Jak mówią badania naukowe, "modyfikacja stylu życia powinna być głównym celem i narzędziem w leczeniu insulinooporności. Podstawą leczenia jest interwencja żywieniowa (...). Aktywność fizyczna pomaga zwiększyć wydatek energetyczny i poprawić wrażliwość mięśni na insulinę. Leki mogą również poprawić odpowiedź insulinową i zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę." (Źródło: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK507839/)

Czy insulinooporność prowadzi do cukrzycy? 

Zgodnie z definicją Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej, insulinooporność jest zaburzeniem metabolicznym, na który składa się otyłość brzuszna (centralna), nadciśnienie tętnicze, nieprawidłowe stężenie triglicerydów, cholesterolu HDL oraz glukozy. Nagromadzenie tłuszczu w komórkach tłuszczowych powoduje rozwój ich oporności na insulinę, co może prowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 w przyszłości.

W praktyce, zrozumienie przyczyny insulinooporności daje szansę na częściowe lub całkowite cofnięcie się zaburzeń metabolicznych w wyniku wprowadzenia spersonalizowanego podejścia, zmiany nawyków żywieniowych oraz stylu życia.

Czy insulinooporność dotyczy tylko osób otyłych?

Nie, nie tylko. Insulina reguluje poziom glukozy we krwi. Sytuacja, gdy organizm przestaje właściwie reagować na jej działanie, zdarza się także u osób szczupłych, które spożywają nadmiar glukozy, prowadzą siedzący tryb życia, czy też są chronicznie zestresowani. Pamiętajmy, że stres to przewlekłe bóle w ciele, stany zapalne, a nawet niewłaściwe wybory żywieniowe. Także ostry silny ból zmniejsza wrażliwość na insulinę, głównie poprzez wpływ na metabolizm glukozy. Może to wskazywać, że łagodzenie bólu w stanach stresu jest ważne dla utrzymania prawidłowego metabolizmu glukozy. Prawidłowa masa ciała nie zawsze jest równoznaczna z odpowiednim, zdrowym stylem życia, oraz z występowaniem lub nie, insulinooporności.

W kolejnym artykule (za tydzień, insulinooporność część 3) odpowiem na kolejne, najczęściej zadawane pytania na dotyczące insulinooporności tj.: czy przy insulinooporności należy unikać owoców oraz o związku insulinooporności z mgłą mózgową oraz chorobą Alzheimera.

Zapamiętaj ten artykuł, ponieważ będzie on również użyteczny do dalszego zgłębiania tematu i poszerzania swojej wiedzy na temat Twojego zdrowia.

Niech te informacje staną się dla Ciebie inspiracją do dalszych poszukiwań i działań. Powodzenia, Marta Adamska (nutrition-4health.com).